افزایش انتشار گازهای گلخانه ای - قسمت دوم: اسیدی شدن اقیانوس ها

در قسمت اول این مقاله به موضوع افزایش گرمایش زمین ناشی از افزایش انتشار گازهای گلخانه ای و تحقیقاتی که محققان در جهت یافتن راهکارهایی جهت کاهش میزان انتشار این گازها به اتمسفر نموده اند، پرداختیم. در قسمت دوم به اثرات انتشار گازهای گلخانه ای به محیط زیست و اسیدی شدن آب اقیانوس ها و آب ها و اقدامات انسان ها در جهت کاهش و رفع این مشکل می پردازیم. 

 اثر انتشار گازهای گلخانه ای بر اسیدی شدن آب اقیانوس ها

هم زمان با انتشار نتایج تحقیقات اشاره شده در قسمت قبل، مطالعات و تحقیقات لازم در این حوزه همچنان ادامه پیدا می نماید. این تحقیقات در راستای دستیابی به اهداف مشخص برای به یقین رساندن بشر در مورد تأثیرات انتشار گازهای گلخانه ای حاصل از فعالیت های صنعتی او، انجام می پذیرند. چندی قبل نتایج تحقیقات جدیدی در رابطه با اسیدی شدن آب اقیانوس ها در مجله ساینس منتشر گردید. این تحقیقات اقیانوس ها را وسیع ترین منابع ذخیره دی اکسید کربن در زمین معرفی نمودند.

همچنین نتایج فوق به بررسی اثر وجود این گاز در چرخه کربن آب اقیانوس ها و در نتیجه اسیدی شدن آب اقیانوس ها می پردازند. طبق نتایج این تحقیقات هرروز شاهد افزایش میزان اسیدی شدن آب اقیانوس ها می باشیم. اسیدی شدن آب اقیانوس ها سبب می گردد که زندگی موجودات آبزی و در کل چرخه زندگی در اعماق اقیانوس به شیوه های مختلفی مورد تهدید قرار گیرد. همزمان، الگوهای تغییر اقلیم هم به تدریج تأثیرات احتمالی اسیدی شدن آب اقیانوس ها را آشکار می سازند.

تغییر الگوی جریان هوا در اثر انتشار گازهای گلخانه ای

محققان مرکز ملی تحقیقات جوی آمریکا (National Center for Atmospheric Research) در یکی از جلدهای مجله ساینس گفته اند که انتشار گازهای گلخانه ای تأثیرات دیگری غیر از اسیدی شدن آب اقیانوس ها به دنبال دارد. یکی از اثرات انتشار میزان بالای دی اکسید کربن (به میزان کنونی) در اتمسفر، شدت یافتن الگوی جریان هوا در ابعاد وسیع می باشد. این مسأله هم ممکن است سبب حمله جریانات شدید هوای گرم به سمت اروپا و آمریکا گردد. آن طور که این محققان تقریب می زنند، بیشترین آسیب های این جریانات هوای گرم مداوم، به غرب و جنوب آمریکا وارد خواهد شد.

اقدامات آمریکا در جهت کاهش انتشار گازهای گلخانه ای

هم زمان با انتشار نتایج تحقیقات مذکور در رابطه با اسیدی شدن آب اقیانوس ها و تغییر الگوی جریان هوا، مسئولان امر و دولت ها تلاش دارند که اقدامات صورت گرفته در رابطه با پیش بینی وضعیت اقلیمی را بیشتر با یکدیگر هماهنگ نمایند. با این وجود اصلاً مشخص نمی باشد که چگونه قرار است بشر به هدف های تعریف گشته در پیمان زیست محیطی کیوتو دست یابد.

البته در کشوری مانند آمریکا، دولت های ایالت ها در کنار چندین مؤسسه گوناگون تلاش دارند، راه حل و روشی به منظور کاهش انتشار گازهای گلخانه ای و ممانعت از مشکلاتی مثل اسیدی شدن آب اقیانوس ها و تغییر الگوی جریان هوا در پیش بگیرند. شرکت های بیمه هم تلاش و فشار لازم در جهت دستیابی به این هدف ها را اعمال می نمایند. علت مشارکت این شرکت ها در این کارزار محیط زیستی، آسیب دیدن کسب و کارهای تحت حمایت آن ها بر اثر پیامدهای گرمایش زمین می باشد.

اقدامات اروپا در جهت کاهش انتشار گازهای گلخانه ای

دولت بریتانیا هم برنامه 50 ساله ای تعریف نموده که هدف هایی طولانی مدت در جهت کاهش چشمگیر انتشار گازهای گلخانه ای در بخش صنعت را دنبال می نماید. کشورهای عضو اتحادیه ی اروپا هم در حال حاضر برنامه متمرکزی را در جهت عملی نمودن اهداف کوتاه مدت مطرح گشته در پیمان کیوتو، دنبال می نمایند. البته چنین عنوان شده است که این اتحادیه قصد دارد مدت زمان بیشتری را برای کاهش میزان انتشار گازهای گلخانه ای در کشورهای عضو در نظر بگیرد. 

آن طور که سوکولوف و پاکلا می گویند، افزایش دادن مدت زمان این برنامه ها به شکلی رضایت بخش و مناسب در تناسب و سازگاری با مدت زمان دوام کارخانه ها و نیروگاه ها قرار می گیرد. این مسأله همچنین می تواند سبب پیدایش تغییرات چشمگیر و بسیاری در وضع کنونی سیستم حمل و نقل و واحدهای مسکونی گردد. افزایش دادن مدت زمان این برنامه ها، این امکان را به محققان مربوطه می دهد تا راهکارها و روش هایی را که در نظر دارند به صورت مرحله به مرحله به اجرا در بیاورند.

نتیجه گیری

چنین روشی مانع وارد گشتن صدمات پیش بینی شده به اقتصاد کشورها و همچنین اقتصاد جهان خواهد گشت. آن طور که این محققان می گویند، این راه حل ها و شیوه ها که جهت استفاده جهانی پیشنهاد گردیده، فرصت بیشتری در اختیار محققان قرار می دهد. به این ترتیب آن ها می توانند در کمال آرامش سایر منابع انرژی های نوین را توسعه داده و به مرحله بهره برداری برسانند.

از بین این منابع انرژی می توان به گداخت هسته ای و توان خورشیدی فضایی اشاره نمود، که هیچ یک سبب انتشار گازهای گلخانه ای نخواهد شد. در نهایت این تکنولوژی ها و دیگر تکنولوژی های توسعه یافته نه تنها تا مدتی میزان انتشار گازهای گلخانه ای را تثبیت می نمایند، بلکه موجب کاهش آن هم خواهند گشت.