تاریخچه آفرود | خودروهای آفرودی چگونه به وجود آمدند؟

ماشین‌های لیفتراکی سنگین ده‌ها سال است که وجود دارند و مورد استفاده قرار می‌گیرند. مانند بسیاری از وسایل حمل و نقل، این ماشین‌ها نیز برای حل یک مشکل در دنیای واقعی طراحی شده اند:" اینکه تجهیزات و لوازم را به برخی از دورافتاده ترین مناطق جهان در مسیرهای دشوار منتقل کنند. " طراحی سیستم تعلیق این خودروها فضا را برای لاستیک‌های بزرگ‌تر و قدرتمندتر باز کرده و حرکت روی زمین‌های ناهموار و سخت را میسر می‌کند. امروزه، کامیون‌های لیفتراک تقریبا در همه جا استفاده می‌شوند، از مسابقات آفرود گرفته تا فرآیندهای صنعتی سنگین. سیر تاریخی پیشرفت این خودروها با تاریخچه آفرود گره خورده است. 

تاریخچه آفرود؛ خودروهای آفرودی از چه زمان پدیدار شدند؟

 تا زمانی که چرخ‌های Kegresse هنوز تا اوایل دهه 1900 ساخته نشده بودند، وسایل نقلیه آفرود نیز وجود نداشتند. آدولف کگرس در سال 1906 برای تزار نیکلاس دوم روسیه شروع به کار کرد و در طی ده سال بعد، نوع جدیدی از وسیله نقلیه را اختراع کرد که مخصوص رانندگی در شرایط سخت (سنگلاخ و برف و یخبندان و ...) بود.

چرخ‌های Kegresse از یک نوار پیوسته لاستیکی که در امتداد یک نوار نقاله حرکت می‌کند ساخته شده‌اند. این خودروها امروزه ممکن است شبیه به یک ماشین برف پیمای قدیمی به نظر برسند، اما در آن زمان توانستند طرز فکر مردم را نسبت به وسایل نقلیه کاملا تغییر دهند. در نهایت ناوگانی از این وسایل نقلیه Half-track توانستند به سلامت از صحرای Sahara عبور کنند. 

بین دسامبر 1922 و مارس 1923، افرادی با نام‌های Georges-Marie Haardt و Louis Audouin-Dubreuil با این وسایل نقلیه از منطقه‌ای با نام توگورت به تیمبوکتو رفته و دوباره بازگشتند. این رویداد توجه همگان را به خود جلب کرد و علاقه صنعت خودروسازی را به خودروهای آفرود برانگیخت.

تاثیر جنگ جهانی دوم بر خودروهای آفرودی

به لطف موفقیت لاستیک‌های Kegresse، جنگ جهانی دوم مملو از وسایل نقلیه آفرود شد. این وسایل می‌توانستند برای حمل تجهیزات و مهمات به برخی از دورافتاده‌ترین مناطق استفاده شوند. این ماشین‌ها و کامیون‌ها می‌توانستند از میان گل، خاک و برف بدون گیر کردن عبور کنند. حتی برخی از آنها طوری طراحی شدند که لاستیک‌هایی بزرگتر از لاستیک‌های Kegresse داشته باشند. برخلاف لاستیک کگرس، این خودروها توانستند با سرعت بیشتری در انواع زمین‌ها حرکت و به هر دو طرف در تلاش‌های جنگی خود کمک کنند.

ارتش ایالات متحده قبل از شروع جنگ جهانی دوم به این فناوری علاقه مند شد و در دهه 1920 چندین خودروی سیتروئن را با لاستیک Kegresse خریداری کرد. با این کار توانست این ماشین‌ها را بر اساس میزان مقاومتشان در زمان جنگ ارزیابی کند. ارتش ایالات متحده در نهایت مجوز تولید این وسایل نقلیه را خریداری کرد و فرصتی به دست آورد تا قبل از شروع جنگ این فناوری را کامل کند.

نازی‌ها نیز از این فناوری برای جابجایی تجهیزات و تسلیحات در سطوح غیر سنگفرش استفاده کردند. این اقدامات همچنین منجر به گسترش جنگ به قاره‌ها و مناطق جدیدی که قبلا برای وسایل نقلیه نامناسب تلقی می‌شدند کمک کرد. به طور کلی، جنگ به توسعه خودروهای آفرود سرعت و آن‌ها را از نظر سرعت و عملکرد ارتقا بخشید.

گسترش کامیون‌های لیفتراک برای اهداف صنعتی پس از جنگ جهانی

با پایان یافتن جنگ جهانی دوم، شرکت‌ها در طیف وسیعی از صنایع شروع به سرمایه گذاری در کامیون‌های لیفتراک و وسایل نقلیه آفرود برای اهداف خود کردند. ساخت و ساز و حمل و نقل از اولین صنایعی بودند که از این وسایل در بخش خصوصی خود بهره بردند. درست مانند سربازان شجاع جنگ جهانی دوم، این شرکت‌ها اغلب مجبور بودند قطعات بزرگی از تجهیزات و تدارکات را به مناطق دورافتاده برای ساخت جاده‌ها، پل‌ها و .... منتقل کنند.

با پایان یافتن جنگ و افزایش علاقه بخش خصوصی به خودروهای آفرود، خودروسازان فرصت را مهیا دیدند. آنها شروع به طراحی و ساخت وسایل نقلیه بر اساس نیازهای خاص مشتریان خود از جمله شرکت‌های ساختمانی و حمل و نقل کردند. سازندگان نیز شروع به سفارشی سازی وسایل نقلیه خود با محورها، دیفرانسیل‌ها و گیربکس‌های بزرگتر کردند تا لاستیک‌های بزرگتر و قدرتمندتری ساخته شوند.

کامیون‌ها و وسایل نقلیه آفرود پس از جنگ جهانی دوم به طور فزاینده‌ای رواج یافتند و دولت‌های آسیب دیده از جنگ رو به ساخت پل‌ها، جاده‌ها و سازه‌های عمومی در سراسر کشور آوردند. این وسایل نقلیه، دسترسی شرکت‌ها و توسعه‌دهندگان را به مکان‌های صعب العبور، آسان‌تر  و روند ساخت و ساز را تسریع کرد.

چالش‌هایی بر سر راه گسترش لیفتراک‌ها 

تا سال‌ها بعد، این وسایل نقلیه عمدتا برای مقاصد تجاری و صنعتی مورد استفاده قرار می‌گرفتند. زمانی که آمریکایی‌ها به اکتشاف و توسعه مناطق جدید و دورافتاده کشور ادامه دادند، بسیاری از آنها با یک مشکل اساسی مواجه شدند: وسایل نقلیه آنها برای کار در فضای طبیعی مجهز نبود. گل و لای، برف، صخره‌های سخت و خاک و خاشاک اکثر غیرنظامیان را از انجام انواع وظایف در طبیعت، از جمله حمل تجهیزات، ساختن سازه های جدید، و حتی شکار در فواصل طولانی، باز می داشت.

برای اولین بار در دهه 1940 یکی از اولین خودروهای غیرنظامی آفرود، یعنی لندرور بریتانیایی در دسترس عموم قرار گرفت. در ساخت آن تا حد زیادی از وسایل نقلیه مورد استفاده در جنگ جهانی دوم الگوبرداری شد. جیپ Jeep نیز در دهه 1940 خط تولید خود را که شامل جیپ استیشن واگن و اولین کامیون جیپ بود راه اندازی کرد.

ظهور مدل‌های اولیه خودروهای آفرود

خودروهای (Sports Utility Vehicle) یا همان SUVها اولین بار در اواخر دهه 1960 در معرض دید عموم قرار گرفتند. شرکت فورد (Ford) نیز با هدف قرار دادن خانواده‌های طبقه متوسط که دوست داشتند به تعطیلات بروند، و همچنین شکارچیان و سایر علاقه‌مندان به ماجراجویی در طبیعت، یکی از اولین وسایل نقلیه غیرنظامی به نام Ford Bronco را در سال 1966 عرضه کرد. تویوتا لندکروزر نیز بلافاصله پس از آن عرضه شد. مدل‌های اولیه کامیون‌های آفرود، کامیون‌هایی فوق‌العاده‌ای مطابق با توقعات امروز نبودند؛ با این حال اقداماتی که برای ارتقا آنها انجام شد، اولین تلاش‌ها برای رفع نیازهای مصرف‌کنندگانی بود که دوست داشتند طعم ماجراجویی در نقاط صعب العبور و مناطق بیابانی را بچشند.

این وسایل نقلیه دارای چهار چرخ متحرک (4WD) و لاستیک‌های ضخیم‌تر و پهن‌تر مختص سطوح بدون آسفالت بودند. مشاهده اینکه رانندگان خودشان سیستم تعلیق را ارتقا دهند، غیرمعمول بود، بنابراین بیشتر مصرف کنندگان مجبور بودند به مدل‌های کارخانه‌ای اعتماد کنند. شور و شوق برای این کامیون‌های آفرودی تا دهه 1970 ادامه داشت. حتی زمانی که خودروسازان بزرگ شروع به فروش وسایل نقلیه آفرودی به مردم کردند، علاقه مندان به کامیون‌های لیفتراکی آفرود، بازار را هنوز در دست داشتند.

شروع سفارشی سازی وسایل نقلیه بر اساس نیازهای آفرودی

رانندگان در مناطق روستایی مجبور بودند با شرایط رانندگی بسیار ناخوشایند، از جمله باتلاق‌های عمیق، صخره‌های عظیم، و گودال‌های گلی دست و پنجه نرم کنند. بنابراین، این علاقمندان شروع به سفارشی سازی کامیون‌های خود کردند، آنها کیت‌های بالابر را به صورت دستی طراحی کرده و سیستم تعلیق را به دلخواه خود بالا بردند. آنها سپس لاستیک‌های سفارشی خود را طراحی کردند تا به آنها در عبور از بیابان کمک کند.

قبل از اینکه این رانندگان وسیله نقلیه خود را به وسط بیابان ببرند، باید مطمئن می‌شدند که همه چیز به درستی کار می‌کند. آنها اغلب دور هم جمع می‌شدند و این قطعات سفارشی جدید را آزمایش می‌کردند. با گسترش این فرهنگ، علاقه مندان بیشتری شروع به شرکت در این رویدادها کردند.  به همین منوال اتفاقات دست به دست هم داد و اولین کامیون هیولا یا (Monster Truck) در دهه 1970 متولد شد.

ماجرای Bigfoot و تولد مانستر تراک‌ها (Monster Truck)

باب چندلر از علاقه مندان به مسابقات آفرود بود که دائما ماشین فورد F-250 خود را خراب می‌کرد. متأسفانه، بسیاری از مغازه‌های خودروسازی، قطعات مورد نیاز برای تعمیر یک خودرو 4x4 را نداشتند. بنابراین او فروشگاه خود را در میسوری با نام Midwest Four Wheel Drive راه اندازی کرد. چندلر به عنوان یک صاحب کسب و کار جدید به دنبال جلب توجه مردم بود. او در حالی که در حال سرهم کردن کامیون خود بود، تصمیم گرفت یک گام جلوتر برداشته و تایرهای بزرگتر و قدرتمندتر را اضافه کند. او قطر تایرها را از 48 اینچ به 66 اینچ رساند.

چندلر نام خلاقیت جدید خود را "Bigfoot" گذاشت و این وسیله نقلیه عظیم و مضحک را جلوی فروشگاه خود پارک کرد تا توجه بیشتری را به خود جلب کند. به سرعت خبر این کامیون غول پیکر منتشر شد. چندلر به یک شهرت ملی تبدیل شد و Bigfoot حتی در فیلم "Take This Job and Shove It" نقشی را به دست آورد. اما برای چندلر تازه شروع کار بود.

در اوایل دهه 1980، چندلر دو ماشین را در کنار هم در وسط یک میدان گذاشت. او یک دوربین فیلمبرداری را روشن کرد و از خودش در حالیکه با بیگ فوت از روی ماشین‌ها رد می‌شد فیلم گرفت. وقتی این شیرین کاری تمام شد، او از این ویدیو برای بازاریابی کسب و کارش استفاده کرد. این کار باعث شد تا علاقه مندان به کامیون در همه جا شروع به ایده گرفتن کنند.

اندکی پس از آن، سایر مالکان کامیون نیز شروع به تقلید از چندلر و بیگ فوت کردند. ویدیوهای خانگی نیز در این زمان در حال گسترش بودند. به طور طبیعی، رانندگان دیگر نمی‌توانستند در برابر فیلم‌برداری از خود در هنگام انجام انواع شیرین کاری‌ها از جمله پرش، سوزاندن و البته مسابقه مقاومت کنند. مدت زیادی نگذشته بود که صنعت کامیون هیولا یا Monster truck متولد شد و رویدادهایی در سرتاسر جهان رخ داد.

گسترش کیت‌های لیفتراک و تجهیزات اصلاح کننده

زمانی که رانندگان بیشتری شروع به آزمایش با کامیون‌های لیفتراک خود کردند، شرکت های خودروسازی بیشتری نیز شروع به ارائه لوازم جانبی برای این وسایل نقلیه کردند. مانستر تراک در دهه 1990 به یک نام آشنا تبدیل شده بود. در نتیجه صنعت خودرو نیز به طور فزاینده‌ای به سمت ایده کامیون‌های لیفتراک رفت. در دهه 80 و 90 کامیون‌های کارخانه‌ای به طور فزاینده‌ای رواج یافتند. برخی از شرکت‌ها شروع به ارائه کیت‌های تجهیزات خود کردند و فرآیند سفارشی سازی را برای رانندگان در همه جا ساده کردند.

هر چه رانندگان بیشتری شروع به استفاده از کامیون‌های لیفتراک برای انواع اهداف کردند، صنعت خودروسازی نیز بیشتر شروع به مطالعه چگونگی تأثیر کیت‌های لیفتراک بر قابلیت رانندگی این وسایل نقلیه کرد. سازندگان به اصلاحات فنی ادامه دادند تا به رانندگان کمک کنند کنترل خود را حفظ کنند. علاقه مندان به کامیون‌های آفرود و بالابر به طور منظم نکات و ترفندهایی را با یکدیگر به اشتراک می‌گذاشتند تا فرآیند اصلاحات را کامل کنند. شرکت‌های تولید کیت و تجهیزات نیز شروع به استفاده از این تکنیک‌ها در محصولات خود کردند.

شروع رویدادهای آفرودی مانستر تراک و کامیون‌های لیفتراک

در طول دهه‌های 1990 و 2000، اینترنت هنوز در مراحل ابتدایی خود بود، و این بدان معنا بود که بسیاری از این علاقه‌مندان باید با ملاقات‌های حضوری در مورد ترفندهای تجاری خود صحبت می‌کردند. رویدادهای مانستر تراک و آفرود در شاخه‌های سرعت و صخره نوردی شروع به افزایش محبوبیت کردند. برخی از علاقه‌مندان شروع به استفاده از برنامه‌های طراحی به کمک رایانه برای توسعه قطعات سفارشی خود کردند که این اقدام به آنها در این رویدادها برتری داد.

مانند بسیاری از صنایع، صنعت خودروسازی برای انطباق با بسیاری از این تغییرات کند بود. با گذشت زمان، علاقه‌مندان به اصلاحات دستی، صنعت کامیون سازی را به سمت مسیرهای جدید سوق دادند. امروزه وجود اینترنت باعث ازدیاد علاقه‌مندان به کامیون‌های لیفتراک شده است. انجمن‌های DIY جدید و رسانه‌های اجتماعی همیشه در حال ظهور هستند و به صاحبان کامیون‌ها کمک می‌کنند نکات و ترفندهایی را در مورد اصلاح خودرو خود به اشتراک بگذارند. این حس اجتماعی جدید باعث افزایش تعداد مسابقات شده و توجه بیشتری را به این جایگاه رو به رشد در صنعت خودرو جلب کرده است.

همچنین مصرف کنندگان گزینه‌های بیشتری نسبت به قبل برای سفارش کیت تجهیزات دلخواه خود دارند. تولید کنندگان جدید سال‌هاست که محصولات خود را توسعه می‌دهند و مشتریان وفاداری نیز پیدا کرده‌اند. نصب کیت‌های امروزی نیز نسبت به سال‌های گذشته آسان‌تر شده است. آنها همچنین کاربر پسندتر شده‌اند، بنابراین تقریبا هر کسی می‌تواند کامیون خود را بدون نیاز به کمک حرفه ای اصلاح کند.

کیت‌های جدیدتر برای رفع مشکلات فرمان و پایداری بیشتر خودرو طراحی شده‌اند. به لطف این خلاقیت‌های جدید، مصرف‌کنندگان دیگر نیازی به نگرانی در مورد کیت‌های بالابر ندارند که نحوه کار کامیون‌هایشان را در جاده‌ها تغییر می‌دهند.

از زمان پیدایش لاستیک‌های Kegresse تاکنون زمان زیادی گذشته است. مسیری که از جنگ جهانی دوم و استفاده از کامیون‌های لیفتراک برای جابجایی اقلام و مهمات جنگی شروع و به پیدایش خودروهای آفرودی امروزی ختم شد. می‌توان گفت جنگ جهانی دوم به گسترش قابلیت‌های این خودروها کمک بسیار زیادی کرد. امروزه کامیون‌های لیفتراک نسبت به گذشته رایج‌تر شده اند و به رانندگان کمک می‌کنند تا با چالش‌های جدیدی مقابله و مناطق دورافتاده و بکر را کشف کنند.