چگونه می‌توانیم یک اسب سوار حرفه‌ ای شویم؟

شما برای اینکه به یک اسب سوار حرفه‌ ای تبدیل شوید، نیازمند دانستن اصول و نکات سوارکاری، غرق شدن در جزئیات مربوط به برقراری ارتباط صحیح با اسب هستید. جهت تبدیل شدن به یک اسب سوار حرفه‌ای باید اعتماد به نفس داشته باشید، روش صحیح نشستن بر روی زین و استفاده صحیح از وسایل سوارکاری را بدانید و از کاربردی‌ترین کمک‌ها مثل یک مربی و اسب سوار حرفه‌ ای بهره بگیرید. یک اسب سوار علاوه بر ترکیب موارد مذکور باید هدف مخصوص خود را نیز دنبال نمایید. ما در این مقاله قصد داریم دانش مورد نیاز برای سوارکاری حرفه‌ ای را در اختیار شما قرار دهیم، تا با درک بهتری وارد این رشته ورزش مهیج شده و از آن لذت ببرید.  

 ویژگی‌های یک اسب سوار حرفه ای

اعتماد به نفس دارد

یک اسب سوار باید اعتماد به نفس داشته باشد، تا بتواند ترس اولیه خود را از دست بدهد، چرا که ترس سبب انقباض عضلات اسب سوار شده و مانع از سوارکاری خوب وی می‌شود.

یک اسب سوار حرفه ای نشستن بر روی زین اسب را می‌داند

اسب سوار باید بتواند دست و پای خود را آزاد سازد و بر نشستن خود استحکام لازم را داشته باشد. اسب سوار باید به درستی بر روی زین بنشیند تا بتواند به خوبی از دست‌ها و اندام دیگر بدن جهت سوارکاری استفاده نماید.  

یک اسب سوار حرفه ای چگونگی استفاده از وسایل‌ سوارکاری را می‌داند

 اسب سوار باید بداند که چگونه از وسایل و ابزار‌های سوارکاری به درستی استفاده نماید، و اینکه بداند که اثرات و کاربرد‌های آن‌ها در سوارکاری چیست. 

یک اسب سوار حرفه ای تابع دستورات مربی خود بوده است

یک اسب سوار باید آماده اجرای جز به جزء دستورات مربی خود باشد. به یاد داشته باشید که آموزش با هر کاری که آغاز می‌گردد با همان کار خاتمه پیدا می‌نماید.

قدم اول در تبدیل گشتن به یک اسب سوار حرفه ای

اولین قدم آموزش سوارکاری، داشتن اعتماد به نفس در اسب سوار است. در برخی شرایط ترس افراد مبتدی سبب انقباض عضلات می‌گردد. به این صورت که‌ شانه‌، کمر و زانو‌ها منقبض شده و با هر حرکت جزئی اسب جابه‌جا، و حرکات اسب سوار نامنظم می‌گردد. آن گاه که ترس شما برطرف شود، خود به خود و به آرامی عضلات شما همچون دست و بازو‌ها ریلکس و پا‌ها آویزان می‌شود. تا اینکه نسبتا تعادل خود را حفظ می‌نمایید. روحیه اسب سوار ارتباط مستقیم با کم یا زیاد شدن انقباض عضلات دارد. بنابراین یکی از وظایف مربی تلاش جهت بهبود روحیه سوارکار خواهد بود.

 از همان روز‌های نخست مربی تلاش می‌کند همه نقاط ضعف و قوت سوارکار را بسنجد. به همین علت آن‌ها معمولا با رکاب سوارکاری آغاز و کوشش می‌نمایند که سوارکار را با گردش‌ها و نرمش‌ها مشغول کنند. مربی باید به نحوی اسب سوار را آموزش دهد که او تا حد ممکن نترسد و تعادل خود را حفظ نماید تا زمین نخورد. مربی با تجربه و کاردان با زبانی ساده و مهربان، دستورات خود را به سوارکار‌ها تلقین و حس رقابت را در آن‌ها تحریک می‌نماید.

ولتیژ: به زبان ساده‌تر بالا و پایین پریدن به هر سو ‌

جفت‌ زدن‌: پریدن‌ از روی اسب‌ به‌ زمین‌ و دوباره‌ سوار شدن‌ اسب‌ در حال‌ چهار نعل‌

نحوه کنترل اسب سوارها توسط مربی

معمولا جلسات آموزش سوارکاری به اسب سوار در محیط‌های حصار کشیده برگزار می‌گردد. اسب سوار‌ها به دو گروه تقسیم می‌گردند.

• سوارکارهای سوار بر اسب
• سوارکارهای پیاده که به گروه قبل کمک می‌نمایند.

برای آن که مربی بتواند کنترل بیشتری بر اسب سوار‌ها داشته باشد، آن‌ها را به صورت ستون پشت سر هم قرار می‌دهد، و برای سر ستون، فردی که بیشتر از بقیه آموزش دیده است، را تعیین می‌نماید. مربی به اسب سواری که در سر ستون قرار دارد فرمان می‌دهد، که از روی خط حرکت نماید، سپس به تک تک اسب سوار‌ها تاکید می‌نماید که پشت سر ستون حرکت نمایند.  

مربی دستوری را صادر می‌کند که تنها برای حرکت دادن اسب یا متوقف نمودن اسب باشد. سوارکار‌ها اسب‌های خود را ر‌ها می‌کنند، تا پشت سر ستون حرکت نمایند. برای آن که اسب سوار به وسیله دستجلو خود را مهار نکند، مربی دستور می‌دهد که دستجلو را بر روی گردن اسب ر‌ها نموده تا دستجلو آزاد باشد.

نحوه برخورد و آموزش افراد مبتدی و تبدیل آنان به یک اسب سوار حرفه ای

سوارکار‌های مبتدی به خارج از گود رفته تا سوارکار‌هایی که با تجربه‌تر هستند، آن‌ها را احاطه نمایند.  این حرکت سبب می‌شود اعتماد به نفس اسب سوار بالا رفته و کمتر احساس خستگی نماید، تا بهتر بتواند بر زین تسلط یابد، این امر سبب رفع خستگی و تفریح آن‌ها می‌گردد و اگر این کار کنترل شده باشد، اوقات خوبی را برای اسب سوار ایجاد می‌کند. اسب سوار مبتدی در این حالت به آرامی فراموش می‌نماید که بر روی اسب نشسته است و به همین علت عضلات خود را از حالت منقبض آزاد نموده و به آرامش می‌رسد.

نحوه سوارکاری با رکاب و بدون رکاب یک اسب سوار حرفه ای

در این مرحله با استفاده از رکاب،  سوارکار می‌تواند با اطمینان خاطر به سواری خود ادامه دهد و راحتتر روی زین قرار گیرد.  این کار تا زمانی ادامه می‌یابد که تا کاملا ترس اسب سوار از بین نرفته  باید رکاب‌ها استفاده شوند. آموزش بدون رکاب در مراحل اول به صورت روش قدمرو و به مرور به روش‌های سریع‌تر تغییر داده می‌گردد. مربی اسب سوار‌هایی که کمی بیشتر از بقیه ترس دارند، بر اسب‌های بی‌خطر و آرام سوار می‌نمایند و او را به چند سوارکار قدیمی می‌سپارند تا آنان را کمک نمایند، و به بقیه سوارکار‌ها برسانند.

 نحوه هدایت‌ اسب‌ به‌ میدان‌‌ و گرفتن دستجلوها یک اسب سوار حرفه ای

زمانی که می‌خواهیم اسب را به میدان آموزش بیاوریم، حتما باید اسب سوار پیاده باشد. اسب سوار برای هدایت اسب به میدان باید دستجلو‌های آبخوری را از سر اسب در بیاورد و با دست راست خود به فاصله 15 سانتیمتر از دهان اسب‌، دو دستجلو را بگیرد، به طوری که ناخن‌ها به طرف زیر و انگشت سبابه وسط باشد، و با دستی که بالا قرار گرفته دستجلو‌ها را محکم و قاطعانه بگیرد، که اگر احتمالا اسب خواست پرش نماید، اسب سوار بتواند آن را مهار نماید، و با دست دیگر انتهای دستجلوی آبخوری را بگیرد که روی درز شلوار قرار دارد و زمانی که اسب سوار وارد میدان می‌گردد، مربی اسب سوار را روی خط وسط به فاصله 3 متری از خط نظام می‌دهد.

هر اسب سوار باید دستجلو را بر گردن اسب آویخته و در سمتی که باید سوار گردد (معمولا سمت چپ اسب‌) و در کنار هم به صورت موازی زیر گلویی اسب به حالت پیاده در حالتی که با دست راست به فاصله 15 سانتیمتر از دهان قرار گرفته باشد، و مربی باید به دقت توجه نماید که تمام سوارکار‌ها به درستی عمود بر خط حصار‌ ایستاده باشند. ایستادن صحیح یعنی اسب چهار دست و پا عمود بر زمین و سر و گردن و بدن او در یک راستا قرار گرفته باشد.