انواع کفش کوهنوردی | معرفی 7 بهترین برند کفش کوهنوردی

انواع مختلفی از کفش‌های کوهنوردی موجود است که هر کدام بر اساس انواع کوهنوردی و ترجیحات شخصی طراحی شده اند. هنگام انتخاب کفش کوهنوردی، سبک کوهنوردی خود، نوع مسیر، راحتی پا در کفش، مقاومت و دوام کفش و ... را در نظر بگیرید. توصیه می‌شود قبل از خرید، کفش را امتحان کنید تا از تناسب و راحتی مناسب اطمینان حاصل کنید. در ادامه انواع کفش کوهنوردی را معرفی کرده‌ایم.

دسته بندی و انواع کفش کوهنوردی

در هر صورت انتخاب صحیح کفش کوهنوردی به مواردی مانند نوع کوهنوردی، آب و هوا و شرایط زمین، سطح تجربه و شکل پاهای شما بستگی دارد. بهتر است قبل از خرید کفش از مشاوره تخصصی و تجربه سایر کوهنوردان استفاده کنید.

دسته بندی انواع کفش کوهنوردی از نظر جنس ساخت

کفش‌های کوهنوردی با توجه به نیاز و شرایط کوهنوردان در انواع گوناگونی طراحی می‌شوند. در ساخت انواع کفش کوهنوردی از مواد و متریال مختلفی استفاده می‌شود. در ادامه چند نوع کفش کوهنوردی را از نظر جنس ساخت معرفی می‌کنیم:

1. کفش‌های سینتتیک: این کفش‌ها از مواد مصنوعی ساخته شده‌اند و به دلیل وزن سبک و تهویه بیشتر، جابجایی آن‌ها آسان و راحت است. علاوه بر این، این کفش‌ها مقاومت بالایی در برابر آب و سایش دارند.
2. کفش چرمی: این کفش‌ها از چرم طبیعی ساخته شده‌اند و برای صخره نوردی و یخنوردی مناسب هستند. انعطاف پذیری و مقاومت بیشتری در برابر موانع طبیعی دارند.
3. کفش‌های نمدی: این کفش‌ها دارای لایه‌های اضافی نمدی هستند که در مقایسه با کفش‌های مصنوعی و چرم، از پا بهتر در برابر سرما و رطوبت محافظت می‌کنند.
4. کفش‌های ارتوپدی: این کفش‌ها برای افرادی طراحی شده‌اند که مشکلات جسمی یا ناراحتی خاصی در پا دارند. طراحی این کفش ها معمولا بر اساس اصول فیزیوتراپی است.

دسته بندی انواع کفش کوهنوردی از نظر نوع فعالیت

شرکت‌های تولید‌کننده کفش، دسته‌ها و قابلیت‌های مختلفی برای کفش‌های خود در نظر می‌گیرند. برخی از دسته‌ها که می‌تواند به تور‌ها یا برنامه‌های کوهنوردی ما ارتباط داشته باشد شامل:

•  Walking و Running
•  Hiking و Trekking
•  Mountaineering

کفش کوهنوردی (Walking) و کفش کوهنوردی (Running)

کفش‌های پیاده‌روی و دویدن به طور خاص برای این دو فعالیت طراحی شده‌اند. کفش‌های پیاده‌روی (Running) انعطاف‌پذیرتراند، کفی پایین‌تری دارند و پایداری و راحتی قابل قبولی را برای پاهای شما در حین راه رفتن فراهم می‌کنند. آنها اغلب سبک وزن هستند و دارای بالشتک در پاشنه‌ها برای جلوگیری از ضربه به پاها طراحی شده اند.

از سوی دیگر، کفش‌های (Running) با بالشتک و ضربه گیر بیشتری ساخته می‌شوند، زیرا دویدن در مقایسه با راه رفتن تأثیر بیشتری بر روی پاها و مفاصل شما ایجاد می‌کند. آنها از پاشنه تا پنجه شیب بیشتری دارند و در حین دویدن حرکت رو به جلو را فراهم می کنند. کفش‌های مخصوص دویدن نیز برای چسبندگی بهتر در زمین‌های مختلف، کشش بیشتری در زیره دارند.

توجه به این نکته ضروری است که در حالی که کفش های پیاده روی را می توان برای دویدن در مسافت های کوتاه تر استفاده کرد، کفش های رانینگ برای پیاده روی توصیه نمی شوند زیرا برای آن فعالیت بهینه نیستند و ممکن است پشتیبانی و ثبات مناسبی نداشته باشند.

کفش کوهنوردی (Hiking) و کفش کوهنوردی (Trekking)

بسیار رایج است که این دو اصطلاح را در به جای هم به کار ببرند اما در واقع با هم متفاوت اند. هایکینگ فعالیتی است که در طبیعت و بر روی سطوح هموار انجام شده و اصطلاح به آن (Hiking Trails) می‌گویند. منظور از سطوح هموار مکان‌هایی است که برای پیاده روی طراحی شده و بخش‌هایی از آن توسط انسان و بطور مصنوعی هموار شده است. به عنوان مثال قسمت‌های آغازین مسیر تله کابین توچال را در زمانی که با برف پوشیده نیست، می‌توان یک مسیر هایکینگ قلمداد کرد.

ترکینگ نیز همانند هایکینگ در طبیعت انجام می‌شود، اما مسیر پیمایش لزوما هموار نیست. مسیر می‌تواند شیبدار، بدون شیب، سنگلاخ، دارای موانع طبیعی ... باشد. برای مثال بسیاری از مسیرهای خاکی و مالرو‌های کوهستانی و جنگلی را در شرایط بدون برف و یخ می‌توان مسیر ترکینگ قلمداد کرد. لازم به ذکر است که این تعریف کلی بوده و می‌توان ترکینگ را به انواع زیر شاخه‌های سبک و سنگین تقسیم کرد.

کفش هایکینگ

کفش‌های هایکینگ به کفش‌های رانینگ شبیه‌اند اما وجود آج‌های عمیق‌تر اولین تفاوت آنهاست. سبک وزن و انعطاف پذیراند و می‌توان ساعت‌ها آن‌ها را پوشید در عین حالیکه در مقایسه با کفش‌های معمولی شهری، رویه و زیره مقاومتری دارند. هرچند وجود آج عمیق احتمال سرخوردن آن‌ها را کمتر می‌کند اما اصولاً برای مسیر‌های ناهموار یا طولانی مناسب نیستند و محافظتی از مچ پا به عمل نمی‌آورند. این کفش‌ها مناسب پیمایش با کوله سنگین، مسیر‌های گل آلود، سرد و مرطوب نیستند.

کفش ترکینگ سبک

این کفش‌ها مطابق انتظارمان از تعریف فعالیت ترکینگ در مقایسه با هایکینگ، محافظت بیشتری از پا به عمل می‌آورند. همچنان سبک وزن‌اند و زیره انعطاف‌پذیری دارند. رویه‌اشان نیز اغلب از جنس چرم و پارچه‌های الیاف مصنوعی است. هر چند در مقابل آب کمی مقاومتر‌اند اما همچون کفش‌های هایکینگ برای مسیر‌های گل آلود و مرطوب و سرد مناسب نیستند. توجه داشته باشید که کفش ترکینگ (سبک) مناسب حمل کوله‌های سنگین نیست.

دسته بندی کفش‌های کوهنوردی چند لایه

کفش‌های کوهنوردی چندلایه معمولا مدل‌هایی با آستر یا بالشتک در قسمت داخلی اند. این آستر، راحتی و دوام بیشتری را به کفش اضافه می‌کند و باعث می‌شود کفش برای مدت زمان طولانی‌تری استفاده شود. همچنین در از بین بردن رطوبت و خشک نگه داشتن پا در طول کوهنوردی‌های شدید موثر است. کفش‌های کوهنوردی چند لایه در میان کوهنوردانی که راحتی را در اولویت قرار می‌دهند و کفشی می‌خواهند که احساس نرمی و انعطاف داشته باشد، محبوب است. در ادامه انواع این کفش‌ها را معرفی می‌کنیم.

کفش کوهنوردی دوپوش

این نوع کفش‌ها برای ارتفاعات بالا مناسب اند. از این کفش‌ها می‌توان در ارتفاع 7000 متری و همچنین برای صعودهای زمستانی چند روزه استفاده کرد. این کفش‌ها دارای آستر داخلی و یک روکش روی کفش هستند. در سال‌های اخیر کفش‌های با نام دو و نیم پوش نیز شهرت یافته اند؛ این کفش‌ها نیز در دسته کفش‌های دوپوش قرار می‌گیرند.

کفش کوهنوردی تک پوش سنگین

این نوع کفش فقط یک لایه دارد. این لایه داخلی دارای یک عایق حرارتی است. نسبت به کفش‌های دو پوش گرمای کمتری را در خود نگه می‌دارد. می‌توان از آنها برای صعودهای زمستانی دو روزه استفاده کرد. از کرامپون اتومات می‌توان در این نوع کفش استفاده کرد. آنها همچنین برای یخ نوردی نیز مناسب اند.

کفش کوهنوردی تک لایه سنگین و چند لایه

بسیار کفش‌های راحتی هستند و پا به خوبی در آن می‌نشیند. این‌ها ضد آب هستند اما نیاز به تجدید دوره‌ای دارند. از جنس چرم یا مواد کامپوزیت ضد سایش ساخته می‌شوند. گرمای متوسط را داخل کفش ایجاد می‌کنند ​​(برخی از مدل‌های خیلی گرم دارای آستر عایق نیز هستند که به آن دو لایه و سه لایه می‌گویند). سبک‌تر از کفش‌های پلاستیکی و مناسب‌تر برای پیاده‌روی‌های طولانی اند .البته نسبتا گرانتر از سایر مدل‌ها هستند.

کفش‌های کوهنوردی نیمه سنگین (سه فصل)

کفش‌های نیمه سنگین از نظر ساختاری شبیه کفش‌های سنگین هستند. این نوع کفش‌ها در برابر سرما مقاومت کمتر و معمولا ساق کوتاه‌تری دارند. این چکمه‌ها گاهی قابلیت استفاده از کرامپون‌های نیمه اتوماتیک را دارند.

کفش کوهنوردی نیمه سنگین

مانند دسته قبل در بازار ایران با نام کفش کوه سه فصل شناخته می‌شوند اما تفاوت‌هایی با دسته قبل دارند. از دسته قبل زیره مقاومتر با انعطافپذیری کمتردارند بطوریکه تقریباً با دست خم نمی‌شوند. رویه‌شان دوخت‌های کمتری دارد. برای جلوگیری از نفوذ رطوبت، خصوصاً در قسمت‌های تحتانی با نوار‌های لاستیکی پرس شده آببندی شده‌اند. در مقابل سرما مقاومت بیشتر دارند و حتی برخی از آن‌ها امکان نصب کرامپون فیکس را از سمت پاشنه دارند تا بتوان مسیر‌های برفی کوتاه را با آن‌ها طی کرد. این کفش‌ها با طبیعتگردی سنگین همخوانی دارند اما توصیه نمی‌کنیم از ابتدای یک تور آن‌ها را پوشیده و سوار اتوبوس شوید!

کفش کوهنوردی سنگین

به آن‌ها کفش‌های کوهنوردی زمستانه یک یا چند پوش نیز می‌گویند. وجود لغت زمستانه در آن لزوما به معنی کاربرد تنها در فصل زمستان نیست، بلکه در شرایط برف و بارش شدید در هر فصلی از سال یا در ارتفاعات زیاد کاربرد دارند.

کفش کوهپیمایی

تعیین مرز دقیق بین انواع کفش خصوصا در این دسته دشوار است. کفش کوهپیمایی یا کفش کوهنوردی سبک یا کفش ترکینگ سنگین و یا کفش بک پکینگ؛ هرچه که می‌خواهید بنامید! مد نظر ما کفشی است که زیره آن انعطاف‌پذیری کمتری در مقایسه با دسته قبل دارد و به راحتی عوارض زمین را به پا منتقل نمی‌کند. از مچ پا محافظت نموده و غوزک پا را کامل در بر می‌گیرد. سگک قفل‌کننده بند کفش را دارد تا از حرکت رو به جلوی پا در کفش بهتر جلوگیری کند و از انگشتان پا محافظت نماید.

این کفش‌ها دارای زیره و رویه محکم‌تری نسبت به دسته قبل بوده و مناسب برای حمل بار سنگین هستند. از دیگر خصوصیات آن‌ها می توان به رویه مقاوم که از چرم و پارچه ساخته شده است اشاره کرد. در مقایسه با کفش‌های کوهنوردی سبک وزن تراند. رویه آن‌ها دارای دوخت‌های زیادی است که آن‌ها را در مسیر‌های ناهموار علی الخصوص مسیرهای شنی و سنگریزه، آسیب پذیرتر می‌کند. مقاومت آنها در برابر نفوذ آب کمتر از کفش‌های کوهنوردی است.

هرچند بسیاری از آن با عنوان کفش کوهنوردی یاد می‌کنند، اما با توجه به نکات گفته شده می‌توان گفت برای فعالیت کوهنوردی مناسب نیستند بلکه تنها برای کوهپیمایی‌ باید از آنها استفاده شود. البته این کفش‌ها کارایی زیادی داشته و بواسطه وزن کمتر، گردش هوای مناسب و مقاومت مطلوب برای تمام فعالیت‌های طبیعت گردی سبک و سنگین استفاده می‌شوند.